Στα άγρια χρόνια της Γερμανικής Κατοχής και του Αδερφοσκοτωμού, του Εμφύλιου, ένα σκολιαρόπαιδο του Δημοτικού, μεγαλώνει σε μια φτωχική γειτονιά της Θεσσαλονίκης, «χαμένη» ανάμεσα στην Εβραιογειτονιά του Χίρς και τα «γύφτικα»: τις τενεκεδοπαράγκες. Ένα ρέμα χωρίζει και ένα ξύλινο γεφυράκι πασκίζει να ενώσει τις γειτονιές και να φέρει κοντά τους ανθρώπους: τους Εβραίους με τους Χριστιανούς της φτωχογειτονιάς και τους γύφτους. Είναι τα χρόνια που ο κόσμος ανοίγεται μπροστά στο παιδί και παρουσιάζει το πιο σκληρό του πρόσωπο. Βομβαρδισμοί, σκοτωμοί, θάνατοι από την πείνα και την φθίση και μέσα σ’ όλα ο τραγικός αφανισμός της Εβραιογειτονιάς. Είναι τα χρόνια που εδώ ονοματίζονται «Χρόνια της Αποκάλυψης». Μικρή ανασαμιά το Σχολειό και το παιχνίδι στην αλάνα, δίπλα στο γεφυράκι. Η αναζήτηση παρηγοριάς στην Εκκλησιά και το Κατηχητικό, οδηγούν στη γνωριμία με υπέργηρο Αγειορίτη σοφό και στην πρώτη επαφή με το τρομερό Βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Κι ο μικρός μαθητής αναλογίζεται, πόσα απ’ αυτά που ο κόσμος του «αποκαλύπτει», μοιάζουν μ’ εκείνα που ο Αγειορίτης σοφός ανασέρνει από την Αποκάλυψη στο κήρυγμα του. Το στρατιωτικό «Ημερολόγιον» ενός μαχητή του Αδερφοσκοτωμού, ένα τετράδιο «Ιχνογραφίας και Καλλιγραφίας» της πέμπτης τάξης του Δημοτικού και ένα Συναξάρι του διαλογισμού του ερημίτη Μοναχού, είναι αυτά που βοήθησαν «ν’ αναδευτούν οι σωρεμένες παιδικές θύμησες και εικόνες από καιρούς σημαδιακούς» που έχουν χαραχτεί στη μνήμη του ώριμου πια αφηγητή και μας εικονίζουν τα σκληρά χρόνια του Μεγάλου Πολέμου. Μας θέτουν όμως και ρωτήματα για το πόσο έδρασε μέσα στο χρόνο εκείνος ο βάρβαρος ανθρωποχαλασμός επάνω στην όλο και πιο μοναχική πορεία του σύγχρονου Ανθρώπου και αν «ο δρόμος που οδηγούσε στον Αρμαγεδόνα ήτανε τότε ο μόνος ανοιχτός».
Το Γεφυράκι
Ο Βασίλης Θωμαΐδης είναι γεννημένος «προπολεμικά» στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Ανήκει στη γενιά του ‘40, τη γενιά του Πολέμου και της αφιερώνει την προσπάθειά του να «μαζώξει σκέψεις και να τις αραδιάσει στο χαρτί», φτιάχνοντας ένα βιβλίο, «αντιχάρισμα ψυχής σε όσους ένιωσαν το άδικο της συμφοράς εκείνης». Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες. Μακεδόνας ατόφιος ο πατέρας από το Μοναστήρι, της γενιάς των νεαρών γυμνασιόπαιδων-Μακεδονομάχων. Δικηγόρος και Μακεδονολάτρης. Ιμβριώτισσα η μητέρα, μαθητευμένη στο παρθεναγωγείο της Αλεξάνδρειας. Ο Βασίλης Θωμαΐδης σπούδασε ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με ειδικότητα Ορθοπαιδικής. Έγινε Διδάκτορας το 1966 και Υφηγητής το 1975, όταν επέστρεψε από την μετεκπαίδευσή του στο Πανεπιστήμιο της UMEA και το Ινστιτούτο Karolinska, όπου ασχολήθηκε με την έρευνα της βιολογίας του σκελετού. Το Δεκέμβρη του1975 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το Βραβείο Θετικών Επιστημών για την ερευνητική του εργασία στα οστικά μοσχεύματα. Σε ηλικία τριαντα τεσσάρων ετών εκλέχτηκε Διευθυντής Ορθοπαιδικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Δράμας και στη συνέχεια από το 1976, για είκοσι τέσσερα χρόνια, Διευθυντής της Ορθοπαιδικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Παναγία» στη Θεσσαλονίκη. Το 1998 ονομάσθηκε άμισθος καθηγητής της Ορθοπαιδικής. Επίσης, είναι πρόεδρος της Εταιρείας Πληθυσμιακών Ερευνών – Μελετών Ελλάδος (ΕΠΕ.ΜΕ) και διατέλεσε πρόεδρος της Εταιρίας Μελέτης Ίμβρου και Τενέδου. Προηγούμενο συγγραφικό του έργο: 156 επιστημονικές δημοσιεύσεις και ανακοινώσεις και τρεις μονογραφίες και οκτώ ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις σε επιστημονικά διεθνή ιατρικά περιοδικά του εξωτερικού. Επίσης, ένα βιβλίο αναφερόμενο στο Δημογραφικό πρόβλημα με τίτλο «Αυτογενοκτονία» και δεκαπέντε δημοσιεύσεις για το Ιμβριακό Ζήτημα.
| Βάρος | 0.5 kg |
|---|---|
| Συγγραφέας | Βασίλης Θωμαΐδης |
| Σελίδες | 656 |
| Διαστάσεις | 14 x 21 cm |
| Εκδοτικός οίκος | Εκδόσεις Πηγή |
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.