Το «Θηλυκό» εκφράζεται ως ενέργεια και όχι ως φύλο
Το θηλυκό είναι ο εκπρόσωπος και το αρχέτυπο όλης της ανθρώπινης φυλής. Αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα που ανήκει σε όλους μας, άντρες και γυναίκες.
Κάθε μητέρα ήταν κάποτε μια κόρη!
Σύμφωνα με το σύνδρομο “Ηλέκτρα” η κόρη προσκολλάται στον πατέρα και προσπαθεί να επικρατήσει στο ενδιαφέρον και την αγάπη του έναντι της μητέρας. Αντιλαμβανόμενη ότι δεν μπορεί να τον «κατακτήσει» μιμείται την μητέρα, την οποία βλέπει ανταγωνιστικά, για να φτάσει στο στόχο της.
“Μία συγκλονιστική περιπέτεια φαντασίας από έναν εξαιρετικά προικισμένο συγγραφέα”
Η εποχή των θρύλων: Στα θετικά του πονήματος και το ιδιαιτέρως υψηλό επίπεδο λόγου του δημιουργού, που συνάδει απόλυτα με το επιβλητικό του έργο
“Σκέψου τι θα πει ο κόσμος! Πρόσεξε!”
Το “Λύω σιωπή!” είναι μια σειρά διηγημάτων γραμμένη στο πέρασμα του πιο μεταβατικού σταδίου της ζωής μου μέχρι σήμερα. Ο δίσημος τίτλος, οφείλει σ’ ένα ποσοστό τη γένεση και την αύξησή του, στο σκύλο μου τον Λύω, και την οικεία φράση που επαναλαμβάνω συχνά πυκνά, μαλώνοντάς τον όταν με τρελαίνει.
Αδελφικός δεσμός: δέσμευση ή απελευθέρωση;
«Ένα παιχνίδι είναι η ζωή µας, εν τέλει. Ένα θεατρικό, µε µας όλους σε ρόλους πρωταγωνιστών και κοµπάρσων. Το θέµα δεν είναι ποιος γράφει το σενάριο, αλλά µε πόσο πάθος επενδύει κανείς το παίξιµό του. Και τι ελευθερίες τολµά να πάρει σε σχέση µε τον αρχικό του ρόλο. Στον αυτοσχεδιασµό είναι όλη η ουσία».
Τι μπορώ να κάνω ώστε οι άνθρωποι να μην υποφέρουν;
Χαρακτηριστικό του βιβλίου της ο χωρισμός του σε έξι ενότητες: Ενθύμηση – Προέλευση – Κοινωνία – Συνεύρεση – Φύση – Συναισθήματα.
Δέκα γυναίκες που εξαπατώνται και δολοφονούν!
«Ούλοι μας τη συναντάμε τη Μοίρα μας και όχι μία, αλλά πολλές φορές στη ζήση μέσα και οι περσότεροι λίγη της δίνουμε τη σημασία που της αξίζει, αλλά και την ευκαιρία να μας πει τα όσα πρέπει… χαμένη ευκαιρία πες το μαθές…»
Πετάω κι όμως γειώνομαι… 31 φορές!
Γειώνομαι είναι πατώ στη γη και με τα δυο μου πόδια. Γειώνομαι σημαίνει αφουγκράζομαι, αναπνέω και παρατηρώ. Γειώνομαι είναι να ονειρεύομαι ενώ στέκομαι, είναι να πετώ συνειδητοποιημένα…
Αδελφική αγάπη και Φιλίες που γεννιούνται και διαλύονται!
Μικρά Βήματα: Μυστήριο και σασπένς
Το «Μικρά Βήματα», είναι μια νουβέλα με δύο επίπεδα ανάγνωσης. Σε πρώτο επίπεδο υπάρχει το μυστήριο μιας δολοφονίας που για να διαλευκανθεί, θα πρέπει ο ήρωας να κατέβει σε έναν σκοτεινό επικίνδυνο κόσμο, πληρωμένου βρώμικου σεξ. Σε δεύτερο επίπεδο, παρακολουθούμε την πορεία ενός «μέτριου» νέου άντρα, από την αυτό-απαξίωση και την χαμηλή αυτοεκτίμηση, στην εκ βάθρων μεταβολή της αντίληψης για τον εαυτό του, που τον κρατούσε καθηλωμένο, προς έναν εαυτό γεμάτο αυτοπεποίθηση κι αυτοεκτίμηση.
Η Ιουλία Ιωάννου τολμά με ένα θέμα που προκαλεί στο νέο της μυθιστόρημα
”Έχετε αναρωτηθεί πώς θα ήταν η ανθρωπότητα εάν δεν ανανεωνόταν; Πώς θα ήταν κάποιος που θα μπορούσε να ζει αιώνια, να μην γερνάει ποτέ, να μην πεθαίνει;” Τέτοιου είδους ερωτήματα απασχολούν την συγγραφέα η οποία, ανάμεσα σε άλλα, διαπραγματεύεται και την πρακτικής της ταρίχευσης στο νέο της βιβλίο “Πέρα από την αιωνιότητα”.
Ο Ιωάννης Λαδάκης για το Υπαρξιακό Μυθιστόρημα που θα σπάσει τις αλυσίδες μας!
Όντας στο έκτο πλέον έτος σπουδών μου και παρατηρώντας την αγωνία των ανθρώπων γύρω μου να ενηλικιωθούν θεωρώντας απαραίτητο στάδιο την πρόσληψη τους σε κάποια εργασία, ίσως και την προετοιμασία δημιουργίας οικογένειας, γεννήθηκε μέσα μου ο προβληματισμός σχετικά με τις υποχωρήσεις που αναγκάζεται να κάνει σχεδόν κάθε νέος άνθρωπος συγκρουόμενος με τις συνεχείς αντιφάσεις ενός σκληρού περιβάλλοντος.
Τα οφέλη της ανάγνωσης στην υγεία!
Ας διαβάσουμε τα σημαντικά οφέλη της ανάγνωσης στην υγεία… που θα μας κάνουν να αγαπήσουμε ακόμη περισσότερα τα βιβλία!
Οι διηγήσεις του παππού από την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο!
Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε την ιστορία του τόπου μας. Το μέρος από το οποίο καταγόμαστε δεν φύτρωσε. Κάπως δημιουργήθηκε. Δεν πρέπει να γνωρίζουμε πότε και πώς;
Μαθήματα ζωής από την τυφλή πρωταγωνίστρια!
Η ηρωίδα μου, η Εμμανουέλα, μπορεί να στερείται αντικειμενικά την αισθητηριακή δυνατότητα της όρασης, αλλά δεν είναι ουσιαστικά τυφλή. Η τυφλότητα, σαν ένα βασικό στοιχείο στην εξέλιξη της ιστορίας, είναι ένα στοιχείο αλληγορικό. Η πραγματικότητά μας είναι αντιστρόφως ανάλογη.
Η Όλγα Λιάρατζη και οι Μάγισσες του Θερμαϊκού
Δε δυσκολεύτηκα να γράψω για πνευματιστικές εμπειρίες καθόλου. Είμαι από την φύση μου άτομο που αφουγκράζομαι τα σημεία- σημάδια, πιστεύω πως όλοι μας υπηρετούμε ένα θεϊκό σχέδιο και η ζωή μας δεν τελειώνει με τον σωματικό θάνατο. Παρακολουθώ συχνά διαλέξεις κβαντικής Φυσικής που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός άυλου κόσμου και δεν βασίζομαι μόνο στην στείρα λογική για να ερμηνεύσω γεγονότα και καταστάσεις. Απλά οι αισθήσεις μας δεν είναι ικανές να μας γνωρίσουν τέτοιους κόσμους, όπως το ψαράκι στη γυάλα δεν γνωρίζει τίποτα για τον κόσμο έξω από την γυάλα του.
Ο Τολστόι στο ιστορικό μυθιστόρημα «Αγνότητα & Αμαρτία»
«Όλα καταλήγουν στο 1812…» είναι η σκέψη που κάνει ο Μίτια κατά την ανάγνωση του τελευταίου γράμματος που έμελλε να λάβει από τον Τολστόι. Όπως και το «Πόλεμος και Ειρήνη», έτσι και η «Αγνότητα & Αμαρτία» ξεκινούν έχοντας ως βάση το 1812…
Τα ερωτικά ποιήματα της Ελένης Ισπόγλου
Το αίσθημα με τις πεταλούδες θα φύγει σίγουρα. Όμως υπάρχουν τρόποι ώστε το κάθε ζευγάρι να μπορεί να κρατήσει τη σπίθα ζωντανή. Να λέμε αυτό που νιώθουμε, να επικοινωνούμε συναισθηματικά και όχι μόνο για τα πρακτικά της ημέρας. Όσο κρατάμε την ψυχική επικοινωνία ανοιχτή, χωρίς φόβους κριτικής και προσδοκίες, τόσο κρατάμε τον έρωτα κοντά μας.
Αποκάλυψη μυστικών μέσα στην οικογένεια: Λύτρωση ή Καταδικασμός
Η συγχώρεση γεμίζει γαλήνη σε αυτόν που την δίνει αλλά και σε αυτόν που την λαμβάνει.
Συνέντευξη της Αθηνάς Κάππα στο Vivlio-Life
Στο άκουσμα του τίτλου, άλλωστε, οι περισσότεροι αναγνωρίζουμε την αγγλική λέξη «unhappy». Αφήνοντας την έννοια της δυστυχίας, ωστόσο, μπορούμε να εστιάσουμε περισσότερο στο δεύτερο συνθετικό, που είναι γραμμένο στα ελληνικά. Η λέξη «χάπι» παραπέμπει συνήθως στην ανακούφιση του πόνου. Ο ήρωας που τόσο επίμονα αναζητά αυτήν ακριβώς την ανακούφιση, θα τη βρει άραγε μέσα από ανθρώπινα σκευάσματα;
«Η Νότια Αφρική είναι μία χώρα ευλογημένη. Σκουπόξυλο βάζεις στο χώμα, ρίζες βγάζει. Σπουδαίο πράγμα οι ρίζες!»
Έμαθα να ακούω, να προσέχω τι λένε, έκανα μια ερώτηση και αυτοί πηγαίναν το θέμα εκεί που θέλανε και εγώ ακολουθούσα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ένα τέτοιο ταξίδι με τους ντόπιους, δεν ξέρεις ποτέ πού θα οδηγήσει. Να είναι καλά οι διάφοροι οδηγοί των ταξί, οι πωλήτριες, οι νοσοκόμες και οι γιατροί και φυσικά η Pamela και ο Zondi που δούλευαν στο σπίτι και βοηθούσαν στη λειτουργία του. Σ’ αυτούς οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ διότι συνέβαλαν καθοριστικά για να μπορέσει η Jacaranda μου να «ανθίζει» πάντα. Όχι μόνο την Άνοιξη, άλλα όλο το χρόνο.
Ένα βιβλίο τρόμου με σκοτεινές ιστορίες
Ο συγγραφικός παλμός χτυπά με ενσυναίσθηση για τους αδικημένους, με κατανόηση για τους ταπεινωμένους, με πάθος για τους αγωνιστές της ζωής. Η πλοκή πυκνή, κλιμακωτή, σε κρατά σε εγρήγορση, σου γεννά το ενδιαφέρον για την κατάληξη της υπόθεσης.
Τα πάντα για το αισθηματικό μυθιστόρημα “Τι θυμάσαι από τον θάνατό σου”
Άρθρο για τα διηγήματα τρόμου “Σκοτεινά Φεγγάρια” του Γιώργου Δόλγυρα
“Εγώ θα ζήσω” της Στεφανίας Ρουλάκη| Εμπεριστατωμένη μελέτη από τον Βασίλειο Χαλαστάνη, Δρ. Θεολόγος-Συγγραφέας
Το έργο της αξιότιμης Στεφανίας Ρουλάκη αποτελεί μυθιστορηματική διήγηση βιογραφικού χαρακτήρα και ημερολογιακού τύπου. Το χρονολογικό περίγραμμα αρχίζει τον Αύγουστο του 1939 και τελειώνει τον Ιανουάριο του 1946. Η καθαυτό διήγηση αναφέρεται στα γεγονότα από τις 19 Σεπτεμβρίου του 1941 μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου του 1943. Δεν πρόκειται βέβαια για καθημερινή καταγραφή των γεγονότων, ωστόσο ο αναγνώστης ανά τακτά διαστήματα ενημερώνεται για την πορεία των γεγονότων και έχει μια γενική αντίληψη του χρόνου.
Ποιοτικός ποιητικός μοντερνισμός
Κυρίαρχη έννοια, η Σιωπή, ευεργετική, λυτρωτική, ανασταλτική, δεσμευτική… Η έννοια αυτή καταγράφεται σε κάθε μια από τις ενότητες του βιβλίου με διαφορετικές τεχνοτροπίες…
Αισθηματικά μυθιστορήματα από ταλαντούχους συγγραφείς
“Στη ζωή μας το φως εναλλάσσεται διαρκώς με το σκοτάδι. Είναι η χαρά και η λύπη, που διαδέχονται η μια την άλλη. Είναι τόσο συχνές μάλιστα αυτές οι εναλλαγές, που μετά από λίγο μαθαίνουμε να μπαίνουμε δεξιοτεχνικά πια από τα φωτεινά στα σκοτεινά μονοπάτια της και το αντίστροφο”.
Μυθιστορήματα φαντασίας που ξεχωρίζουν
“Η ανάγκη των ανθρώπων να διαφέρουν νομίζω ωθεί τους περισσότερους να ονειρεύονται πως θα ήταν εάν είχαν μια εξωπραγματική δύναμη. Από την άλλη, το μυστήριο γύρω από αυτό το θέμα, ελκύει πάρα πολλούς ώστε να το εξερευνήσουν ακόμη και να εμπλακούν με διάφορα. Κατά τη γνώμη μου όμως, κάποια πράγματα καλό είναι να παραμένουν μυστήρια και να μην τα σκαλίζουμε…”