«Μην το πεις πουθενά, σε παρακαλώ! Αυτό που σου είπα. Για το παιχνίδι. Ο µπαµπάς θυµώνει και η µαµά δεν µιλάει και κρύβεται όταν θυµώνει ο µπαµπάς. Μου υπόσχεσαι ότι δεν θα το πεις;»
Εργάζοµαι ως Κοινωνική Λειτουργός από το 2003. Λόγω του επαγγέλµατός µου παρέχω καθηµερινά υποστήριξη σε συνανθρώπους µου που αντιµετωπίζουν προβλήµατα επιβίωσης, βιώνουν πένθη διαφόρων ειδών, παλεύουν µε εξαρτήσεις κάθε είδους, υποφέρουν από µοναξιά, καλούνται να διαχειριστούν προβλήµατα υγείας είτε δικά τους είτε δικών τους ανθρώπων, έχουν δεχθεί ή δέχονται ακόµα κάθε µορφής βία σε όλες τις εκφάνσεις της καθηµερινότητάς τους. Οι ιστορίες που θα διαβάσετε είναι εµπνευσµένες από πραγµατικές περιπτώσεις τις οποίες κλήθηκα να διαχειριστώ ως επαγγελµατίας Κοινωνική Λειτουργός στο πλαίσιο της εργασίας µου, τόσο στην αρχή της επαγγελµατικής µου πορείας, όσο και πολύ αργότερα.
Η παιδική κακοποίηση, η σεξουαλική παρενόχληση και βία, η εργασιακή βία, η µοναξιά της τρίτης ηλικίας, ο θάνατος και το πένθος, η ενδοοικογενειακή βία είναι ορισµένα από τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήµατα τα οποία θίγονται στις αληθινές ιστορίες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας.
Ας βάλουµε, έστω για λίγο, τα χέρια µας στη φωτιά.
Χριστίνα Κανέλλη –
Εξαιρετικό βιβλίο, δυστυχώς διαχρονικό. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να διαβαστεί από όλους, αδεξαρτητα σε ποια θέση έχουν ή δεν έχουν βρεθεί, γιατί το αύριο δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.
Η γραφή και η περιγραφή της συγγραφέως κατά τη γνώμη μου είναι καθηλωτική.
Τέτοια βιβλία αξίζει να κυκλοφορούν στις βιβλιοθήκες και τα σπίτια μας. Συγχαρητήρια!