Η Μετάβαση

Μετά από κάθε Πέρασμα, ακολουθεί η Μετάβαση. Και όπως είναι γνωστό, όταν τελειώνεις με «κάτι» για να αρχίσεις «κάτι» νέο, ισορροπείς για μια στιγμή στο κενό. Ακριβώς σε αυτό το ενδιάμεσο είναι αυτοί που σε περιμένουν. Που ήταν πάντα εκεί, μαζί σου. Που σε παρακολουθούσαν διακριτικά, γνωρίζοντας την πορεία σου, χωρίς όμως να επεμβαίνουν. Σε άφηναν να ορίζεις εσύ το πεπρωμένο και το επόμενο βήμα σου και όποτε ήταν αναγκαίο, έδιναν ένα μικρό σπρώξιμο. Να ξέρεις όμως πως ένα μικρό σπρώξιμο, αναλόγως με το πού στέκεσαι, μπορεί να αποβεί μοιραίο. Και το πού στεκόμαστε εξαρτάται ολοκληρωτικά από εμάς. Στο βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου, θα διαβάσεις τη δική μου Μετάβαση. Τις ώρες που πέρασα σε αυτό το ενδιάμεσο κενό και πού κατάφερα να φτάσω. Μη βιαστείς όμως να αναρωτηθείς πού βρίσκομαι τώρα εγώ, εκτός κι αν είσαι σίγουρος για το πού βρίσκεσαι εσύ και για όλα όσα νομίζεις ότι γνωρίζεις. Πιστεύω πως διαβάζοντας τη δική μου Μετάβαση, ίσως αναθεωρήσεις το δικό σου Πέρασμα… Και ποτέ δεν ξέρεις… Κάπου εκεί, στο δικό σου κενό… κάπου εκεί ίσως να τα πούμε πάλι…

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ «ΖΟΥΜΕ» ΕΝΑΝ ΜΙΚΡΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ Τ’ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. ΚΑΛΏΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ!