Η Βάσια ζει στην Κέρκυρα και σπουδάζει στο Τµήµα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστηµίου. Εργάζεται ως freelance graphic designer και digital content creator. Από µικρή ηλικία ασχολήθηκε µε σχεδόν όλα τα είδη τέχνης. Γράφει ποιήµατα από το λύκειο και όπως η ίδια χαρακτηριστικά αναφέρει «ξεκίνησε να γράφει απο χόμπυ και όχι για να εκδόσει βιβλίο».
Με χαρά μας παρουσιάζει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Από την εφηβεία στην ενηλικίωση» στην συνέντευξη που παραχώρησε στο corfutimes.gr
- Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου «Από την εφηβεία στην ενηλικίωση».
Το βιβλίο «Από την εφηβεία στην ενηλικίωση» αποτελεί την πρώτη μου εκδομένη ποιητική συλλογή. Περιέχει στο σύνολο 19 ποιήματα και πεζά κείμενα καθώς και 10 φωτογραφίες που έχω τραβήξει εγώ. Περιγράφουν όλα αυτά που βιώνει η γενιά μου λίγο πριν και από τη στιγμή που τελειώνει η εφηβική ηλικία, μέχρι την προσπάθεια επιβίωσης στον κόσμο μακριά από το προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον. Ο υπότιτλος «ανεπιτυχής προσπάθεια συγγραφής ποιημάτων» συμπληρώνει τον τίτλο και κλείνει το μάτι στον αναγνώστη. Επί της ουσίας, όλα αποτελούν στιγμές και συναισθήματά μου που απλώς γράφτηκαν με όμορφες λέξεις. Κυκλοφόρησε τον Ιούλιο από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.
- Πώς ξεκίνησες να γράφεις το βιβλίο σου;
Για να είμαι ειλικρινής δεν ξεκίνησα ποτέ να γράφω το βιβλίο! Όχι με σκοπό την έκδοση τουλάχιστον. Γράφω ποιήματα και κείμενα από το λύκειο σε μια προσπάθειά μου να βγάλω από μέσα μου τα συναισθήματά μου, τα όνειρα, τις σκέψεις και τις ιδέες μου για τον κόσμο. Λίγοι ήξεραν ότι γράφω και ακόμα λιγότεροι είχαν διαβάσει κάτι δικό μου. Μια μέρα, για πλάκα, έστειλα στον εκδοτικό, όταν είδα μια διαφήμισή τους στα social media και τρεις μέρες μετά επικοινώνησε μαζί μου ο Υπεύθυνος Έκδοσης. Αυτά που περιέχει το βιβλίο είναι επιλεγμένα ανάμεσα σε πολλά και γράφτηκαν με μεγάλες χρονικές αποστάσεις σε διάστημα 5-6 ετών.
- Θα έλεγες ότι το σημερινό πρόβλημα της κοινωνίας είναι ότι κρύβουμε τα συναισθήματά μας κάτω απ’ το χαλί; Το βλέπεις γύρω σου;
Σίγουρα δεν είναι το μόνο πρόβλημα του κόσμου μας, γιατί έχει αμέτρητα, αλλά σίγουρα είναι ένα από αυτά. Ζούμε σε μια κοινωνία που μας έχει τοποθετημένους σε κουτάκια. Μας υπαγορεύουν από μικρή ηλικία πώς πρέπει να μοιάζουμε εμφανισιακά, τι πρέπει να σπουδάσουμε, πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε, σε τι πρέπει να πιστεύουμε, τι πρέπει να διαβάζουμε κ.λπ. Όλα αυτά μας κάνουν να μην εκφράζουμε αυτά που πραγματικά νιώθουμε και να μην είμαστε όλα αυτά που ιδανικά θα μπορούσαμε να γίνουμε αν μας άφηναν την ελευθερία της επιλογής. Οφείλουμε πρώτα στον εαυτό μας να αντισταθούμε σε όλο αυτό. Ναι, το βλέπω καθημερινά γύρω μου και για αυτό πλέον επιλέγω πολύ συνειδητά τους ανθρώπους που έχω στη ζωή μου. Γιατί κάποιος που κρύβει αυτά που νιώθει, κρύβει κι αυτά που κάνει. Κι όταν κρύβεις τις πράξεις σου, σημαίνει πως αυτές με κάποιον τρόπο βλάπτουν. Παρ’ όλα αυτά, πάντα θα ελπίζω και θα επενδύω στους ανθρώπους, πάντα θα ονειρεύομαι και θα παλεύω για έναν κόσμο που για μόνα του όπλα έχει την ειλικρίνεια και την αλληλεγγύη. Εξάλλου, όπως έγραψε και ο Maxim Gorky: «Αντιπάθησα την ηθική των αφεντικών όσο και την ηθική των δούλων. Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: “Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται”».
- Υπάρχει περίπτωση να είναι ένα συναίσθημα σκληρό ή παροδικό, ώστε να μην χρειάζεται τελικά να το απελευθερώσουμε;
Όλα τα συναισθήματα είναι παροδικά (και τα βιώνουμε ως τα πιο σκληρά την εκάστοτε στιγμή) και εξαρτώνται από τις πράξεις και τα λόγια μας. Συνηθίζω να λέω το εξής: τα συναισθήματα που κάποιος άνθρωπος σε έκανε να νιώσεις, ανήκουν τόσο σε εσένα όσο και σ’ εκείνον. Προσωπικά προσπαθώ πάντα να επικοινωνώ το συναίσθημά μου, θετικό ή αρνητικό, με ρίσκο πολλές φορές για το τι θα πιστέψει κάποιος για εμένα. Όπως γράφω και στην εισαγωγή του βιβλίου, έχω κουραστεί να φοβάμαι για το τι θα πιστέψουν για εμένα και να πρέπει να λογοδοτώ για το ποια είμαι. Αυτή είμαι και εμένα μου αρέσω! Και αυτή ακριβώς πρέπει να είναι η απάντηση όλων μας. Φυσικά, για να μην υπάρξουν παρερμηνείες, όλα αυτά με γνώμονα ότι δεν βλάπτουμε σωματικά ή ψυχικά τους άλλους. Κατά τα άλλα, εκφραστείτε γιατί χανόμαστε!
- Σε επηρέασε η διαμονή σου στην Κέρκυρα κατά τη συγγραφή;
Δεν με επηρέασε ακριβώς η διαμονή μου στην Κέρκυρα. Εννοώ όχι ως πόλη ή νησί. Πολλά από αυτά για τα οποία γράφω όμως περικλείουν αναμνήσεις που έζησα εδώ. Πάντα θα σκέφτομαι το συγκεκριμένο σημείο που έγινε κάτι και με έκανε να γράψω τον τάδε στίχο.
- Η καραντίνα;
Και ποιον δεν επηρέασε η καραντίνα;! Παρ’ όλα αυτά, η έκδοση του βιβλίου είχε δρομολογηθεί πριν από αυτή την κατάσταση οπότε δεν θα δείτε κάτι σχετικό σε αυτό το βιβλίο. Αν ρωτάς, πάντως, με ειλικρίνεια σου λέω ότι, ναι, έγραψα πολλά πράγματα μες στην καραντίνα!
- Πώς είσαι αυτή την περίοδο; Να περιμένουμε επόμενα έργα από εσένα;
Βρίσκομαι σε μια μεταβατική φάση που σιγά σιγά θα αποχωρήσω από το νησί, καθώς οι σπουδές μου φτάνουν στο τέλος τους. Σίγουρα δεν θα σταματήσω να γράφω ποιήματα, και πολύ δειλά, αλλά με πείσμα, από την καραντίνα και μετά προσπαθώ να γράψω ένα μυθιστόρημα. Έχει πολύ δρόμο αλλά κάποια στιγμή ελπίζω πως θα το ολοκληρώσω. Καλού κακού, κρατήστε μικρό καλάθι όπως κρατάω κι εγώ, και ίσως είναι κάποτε μια ευχάριστη (;) έκπληξη!
ΠΗΓΗ corfutimes.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΕΦΗΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ