Βρέθηκα σε πόλεμο με τον εαυτό μου.
Εναντίον της φύσης μου.
Εναντίον της πλάσης, του πλάστη και του πολεμιστή.
Βρέθηκα να κολυμπάω στον ωκεανό με τα μάτια κλειστά και θυμήθηκα τη μήτρα της μάνας.
Τη μοναδική πατρίδα του ανθρώπου.
Μετά ήμουν ξαπλωμένος στην έρημο και ικέτευα τον θάνατο να έρθει γρήγορα, πριν έρθουν εκείνοι, ώστε να βρω τη λήθη πριν βρω τη συνέπεια.
Κατέληξα να ζητάω συγχώρεση από τον ουρανό και να ικετεύω οίκτο από τη θάλασσα. Πλέον εύχομαι να μην είχα γεννηθεί.
Κι όλα αυτά γιατί κάποτε επέλεξα να ζήσω.
Ηθικά, κοινωνικά, ανθρωπιστικά ερωτήματα που δέχονται απάντηση μέσα από την ιστορία ενός στρατιώτη –από την οπτική ενός πιονιού κι όχι ενός παίκτη. Ο κύκλος ενός ατόμου σε συνεχή αλληλεπίδραση με τον κόσμο γύρω του.
Δημήτριος Μαραβέλης –
Χαιρετώ σας! Το πρώτο εκδοθέν βιβλίο της Δέσποινας, το βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρον και ας λέει ότι γράφτηκε σε άλλη εποχή (όντως έτσι είναι). Το πάθος φαίνεται εντός. Ο κόσμος από την αρχή είναι καλοφτιαγμένος, έχει πάρει πολλά κομμάτια από τον δικό μας και πάνω απ’ολα… τραχύς (μιας και έχουμε δυστοπία). Μετά τα πρώτα κεφάλαια η δράση και οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη. Υπήρχαν φορές που πίστευα ότι έβλεπα σειρά ή κινηματογραφική ταινία. Επίσης η επιλογή των ονομάτων πολύ εύστοχα επιλεγμένη (ή μήπως όχι;). Θα το κρίνετε αφού το διαβάσετε. Εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια και καλή επιτυχία στο νέο της βιβλίο “Η γη του Νέου Ξεκινήματος” (https://www.pigi.gr/?product=gh-neou-ksekinhmatos).