1.Κε ΜΠΡΙΚΑ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να
γνωρίσουμε βιβλίο σας, “Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ”. Συστήστε μας με
λίγα λόγια το βιβλίο σας, πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό
σας πήρε για να το τελειώσετε?
Σε όλη μας τη ζωή φτάνουμε σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής παίρνουμε
μια απόφαση και μεταβαίνουμε στο επόμενο. Το κάθε σταυροδρόμι μας
δίνει το ελεύθερο δικαίωμα μιας και μονής επιλογής. Ακολουθούμε την
πορεία και μια νέα σελίδα ανοίγεται μπροστά μας. Έπειτα από τόσες
διαδρομές, μεστοί από εμπειρίες και γνώσεις, κοιτάζουμε πίσω και
αναρωτιόμαστε: Τι ευχάριστες ή δυσάρεστες εκπλήξεις έκρυβαν όλοι
εκείνοι οι δρόμοι που δεν περπατήσαμε; Η πράσινη Πολυθρόνα
επιχειρεί να απαντήσει, έστω να ρίξει μια λιμνούλα φωτός, σε όλα αυτά
τα ερωτήματα μέσα από την ζωή μια φιλολόγου, της κυρίας Έλλης, που
προσπαθεί να ανακαλύψει τι νόημα έχει και πως σταματά, ένα απίθανο
φαινόμενο που βιώνει: Κάθε φορά που πεθαίνει, ο χρόνος γυρίζει πίσω
και ζει τη ζωή της απ’ την αρχή, με όλες τις προηγούμενες αναμνήσεις
της και με το μέλλον να διαγράφεται το ίδιο, καρτερώντας τις
αποφάσεις της. Περνώντας για πρώτη φορά το κατώφλι αυτού του
φαύλου κύκλου, μαγεύεται και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή της με τον
πιο ιδανικό γι’ αυτήν τρόπο, διορθώνοντας τα προηγούμενα λάθη της.
Όταν στην συνέχεια αντιλαμβάνεται την φύση της ατέρμονης
επαναλαμβανόμενης ζωής της, πανικοβάλλεται και επιχειρεί να
εξιχνιάσει το μυστήριο που καλύπτει την ζωή της. Τα πράγματα όμως,
δεν εξελίσσονται πάντα όπως επιθυμεί ή σχεδιάζει και τα ηθικά
διλήμματα που προκύπτουν, γίνονται ολοένα και πιο πολύπλοκα.
Ξεκίνησα να το γράφω μια Κυριακή του Αυγούστου του 2016, μετά από
παρότρυνση μιας φίλης, είχε διαβάσει ένα μυθιστόρημα φαντασίας που
έγραφα τότε και με έπεισε να ξεκινήσω την Πράσινη Πολυθρόνα.
Πρότεινα το έργο στις εκδόσεις Πηγή μόλις το τελείωσα, τον Ιούλιο του
2019.
2. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για να γράψετε το βιβλίο. Πείτε μας τι
ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο?
Κάποτε διάβασα μια ρήση ενός κινέζου ζωγράφου την ώρα που
υπέργηρος ετοιμαζόταν να φύγει από τον κόσμο: «Τι κρίμα να πεθάνω
τώρα, που έμαθα επιτέλους να ζωγραφίζω». Ο συγγραφέας διατύπωσε
το παράπονο του ζωγράφου από έναν ηλικιωμένο και πολύπειρο
άνθρωπο, αντικαθιστώντας το ρήμα «ζωγραφίζω» με το ρήμα «ζω», και
αναρωτήθηκε: Άνθρωπε μου, έμαθες πραγματικά να ζεις; Και είσαι τόσο
βέβαιος ότι σε μια δεύτερη ζωή και αν ακόμη αποφύγεις τα λάθη και τις
παραλήψεις της πρώτης δεν θα κάνεις άλλα λάθη και άλλες μεγαλύτερες
παραλήψεις; Προβληματίστηκα και αναρωτήθηκα: Τί θα άλλαζε
κάποιος στη ζωή του, αν του δινόταν η ευκαιρία να τη ζήσει ξανά από
την αρχή με όλες τις εμπειρίες και γνώσεις που έχει έως τώρα
αποκτήσει. Ποια λάθη θα διόρθωνε; Ποιες στιγμές θα βίωνε ξανά; Οι
παραπάνω προβληματισμοί με αμοιβαία συσχέτιση τη λαϊκή ρήση:
«Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα» και το παραδοσιακό τραγούδι:
«Να ‘σαν τα νιάτα δυο φορές» αποτέλεσαν το ερέθισμα για να
φανταστώ την πλοκή της Πράσινης Πολυθρόνας.
Το περιεχόμενο του έργου είναι βασισμένο τόσο στη φαντασία, όσο
και σε πραγματική έρευνα σχετικά με το πώς θα αντιδρούσαν άνθρωποι
διαφορετικού φύλου, επαγγέλματος, κ.τ.λ. στο υποθετικό σενάριο του
να συμβεί κάτι τέτοιο στη ζωή τους. Λόγω της έρευνας, το έργο
ενσωματώνει τις περισσότερες απ’ τις επιλογές που θα έκανε κάποιος σε
μια ανάλογη πορεία και έτσι περιλαμβάνει και την δική σας εκδοχή. Το
βιβλίο ανοίγει μια σειρά ζητημάτων, το καθένα από το οποία θα
μπορούσε να είναι όχι μόνο ένα ξεχωριστό βιβλίο, αλλά βιβλία που
γεμίζουν βιβλιοθήκες ολόκληρες. Ζητήματα που αφορούν στα μεγάλα
ερωτήματα της ζωής, όπως ο Έρωτας, ο Θάνατος, η Ζωή και το νόημά
της, η Φιλιά, η Ευτυχία. Βιώνοντας η ηρωίδα μια επαναλαμβανόμενη
ζωή, συχνά βρίσκεται σε αμηχανία και καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε
αβέβαιες ή επικίνδυνες αποφάσεις. Έρχεται συχνά αντιμέτωπη με
φιλοσοφικά ερωτήματα και ζητήματα, που δεν συναντά κάνεις στη
συμβατική ζωή. Όπως αυτό που αναγράφεται στο οπισθόφυλλο: Θα
δεσμευόσασταν με τον ίδιο άνθρωπο; Αν όχι, δεν θα γεννιόνταν τα
παιδιά σας. Θα διαπράττατε τότε ένα πραγματικό; ή συνειδησιακό
έγκλημα.
Ο αναγνώστης ταξιδεύοντας με την κυρία Έλλη, σε όλες τις
εκφάνσεις της απίθανης διαδρομής της, θα ταυτιστεί μαζί της, θα
χαμογελάσει, θα συγκινηθεί, θα προβληματιστεί και ασυναίσθητα θα
αναρωτηθεί, όχι μόνο τι επιλογές θα έκανε στη θέση της, αλλά και τις
επιλογές που έκανε στη ζωή του, σε μία νοητική αναζήτηση
αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης. Παράλληλά, θα κληθεί να εξιχνιάσει
το πυκνό μυστήριο που καλύπτει την ατέρμονη ζωή της κ. Έλλης: Πως
θα μπορούσε να σταματήσει όλο αυτό και ποιο είναι το νόημά του;
3. Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι
είναι τα δυνατά του στοιχεία του βιβλίου σας?
Η γρήγορη ροή, η κλιμακούμενη εξέλιξη και οι λέξεις, που
μεταπλάθονται σε εικόνες, όμορφες εικόνες, αντιφατικές, όχι πάντα
απαραίτητα ευχάριστες, αλλά εικόνες δυνατές με συναίσθημα και ψυχή,
δεμένες με αγάπη και φαντασία για το βάθος.
4.Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας?
Είμαστε τα λάθη μας. Οι εσφαλμένες αποφάσεις, οι κακές επιλογές
και οι άστοχες ενέργειες που κάναμε στο παρελθόν. Είμαστε τα
σφάλματα που άλλοι διέπραξαν και διδαχτήκαμε, ακόμα και αυτά, που
τρέμουμε όταν σκεφτόμαστε ότι μπορούν να συμβούν και προσπαθούμε
να τα αποφύγουμε. Τους οφείλουμε, έστω και μερικώς, την ολοκλήρωση
του χαρακτήρα μας. Όλα μας τα λάθη ήταν φυσικά επακόλουθα της
προσπάθεια μας να πέτυχουμε τους στόχους, που κάποτε
ονειρευτήκαμε. Καιρός να θέσουμε και να επιδιώξουμε νέους στόχους,
να έρθουμε αντιμέτωποι με καινούργια λάθη και να εξελιχθούμε.
5.Με λίγα λόγια πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας?
Ένα ευχάριστο μυθιστόρημα με πρωτότυπο θέμα, που κινείται στα
σύνορα της Λογοτεχνικής και Φιλοσοφικής τέχνης, χωρίς να κουράζει
μέσα από σύγχρονες τεχνικές συγγραφής.
6.Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που
απορρίφθηκε ?
Η Πράσινη Πολυθρόνα συμπρωταγωνιστεί και αλληλοεπιδρά με την
κ. Έλλη. Αποτελεί ένα απ’ τα κλειδιά του μυστηρίου και δικαιωματικά
δίνεται το όνομά της στο έργο για τα καμώματά της.
7.Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ είναι το πρώτο σας βιβλίο που εκδόθηκε,
πείτε μας πως αισθάνεστε τώρα που το κρατάτε στα χέρια σας.
Απελευθερωμένος – Ελαφρύτερος, σαν να κουβαλούσα ένα βαρύ
φορτίο στο μυαλό μου και οι Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή μου αφαίρεσαν
λίγο από το βάρος. Δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο για αυτό το θέμα,
ούτε να κάνω οποιαδήποτε σκέψη, τα πάντα είναι γραμμένα μέσα στο
βιβλίο.
8.Πείτε μας γιατί ξεκινήσατε να γράφετε βιβλία και ποιος πιστεύετε ότι
πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου?Το
οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης?
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, διηγούμουν ιστορίες στους
φίλους μου. Όταν μια φίλη με έπεισε ότι έχω την ικανότητα να τις
γράψω, αισθάνθηκα την επιθυμία να τις μοιραστώ με όλο τον κόσμο.
Υπέροχη ιδέα. Εύκολη στην σκέψη, δύσκολη όμως στην υλοποίηση. Η
συγγραφή είναι μια επώδυνη και επίπονη διαδικασία, με εξαίρεση τη
γραφή σε ένα ημερολόγιο ή σε ένα τετράδιο, η οποία αποτελεί πράξη
θεραπευτική, με σκοπό να σιγάσει κάποιος τις φωνές που ηχούν στο
κεφάλι του ή να μετριάσει την οργή του ή να δαμάσει τα πάθη του.
Οποίος ισχυρίζεται ότι διασκεδάζει όταν συγγράφει, τότε μάλλον
ψεύδεται. Η μετατροπή της σκέψης σε λόγο, είναι από μόνη της
πολύπλοκη και σύνθετη. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται να ενσωματώσει
και να αποτυπώσει κάνεις και την ψυχή του. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να
μας απασχολεί ποιο είναι το κίνητρο κάποιου όταν γράφει, αλλά για
ποιον γράφει. Η αποτύπωση και η κατάθεση της ψυχής ενός συγγραφέα
στο κείμενο επιτυγχάνεται μόνο όταν απευθύνεται σε συγκεκριμένο
κοινό ή ακόμα και στον ίδιο του τον εαυτό. Το μόνο που σκέφτομαι κατά
την διάρκεια της συγγραφής είναι τα πρόσωπα των φίλων μου. Γραφώ
γι’ αυτούς και φαντάζομαι τις αντιδράσεις τους όταν θα διαβάζουν το
κείμενο. Είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί και δεν τους χάλασα ποτέ χατίρι.
Οποίο και να είναι το κίνητρο κάποιου, ένα μυθιστόρημα πρέπει να σε
εγκλωβίσει απ’ την αρχή ανάμεσα στις σελίδες του και να σε
απελευθερώσει μόνο στην τελευταία σελίδα.
9.Εσείς διαβάζετε? Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία?
Διαβάζω περισσότερο τώρα που συγγράφω. Τουλάχιστον δυο φορές
το κάθε βιβλίο. Την πρώτη ως αναγνώστης και την δεύτερη ως
συγγραφέας. Γνωρίζοντας από πριν την πλοκή και την εξέλιξη ενός
έργου, γίνονται ορατές οι τεχνικές που χρησιμοποίησαν καταξιωμένοι
συγγραφείς για να αιφνιδιάσουν, να εντυπωσιάσουν, να διεγείρουν το
ενδιαφέρον του αναγνώστη κ.α. Διδάσκομαι από τους καλύτερους!
Τίποτα δεν μπορεί να ενεργοποιήσει την φαντασία καλυτέρα από μια
καλογραμμένη ιστορία. Διαβάζοντας, έστω και νοερά, συμμετέχεις στις
έρευνες ενός φόνου και αρχίζεις τις ανακρίσεις, κυνηγάς θησαυρούς και
αρχαιά κειμήλια που θα αλλάζαν τον κόσμο σε επικίνδυνα μέρη,
μπαίνεις στη μάχη με ένα στομωμένο τσεκούρι σε σχήμα μισοφέγγαρου
και μια στραπατσαρισμένη ασπίδα, μένεις μακριά απ’ την πολυκοσμία
και κρύβεσαι στο επόμενο στενό, η καρδιά σφυροκοπάει στο στήθος
σου, εύχεσαι να σε προσπεράσουν. Αυτά κι αλλά πολλά ζωντανεύουν με
την ενεργοποίηση της φαντασίας, που είναι το αντίδοτο στις παροδικές
ή τις συνεχής ανησυχίες που προκαλούνται απ’ την καθημερινότητα.
10.Υπάρχουν αγαπημένα βιβλία στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα
δανείζατε σε κανέναν και γιατί?
Όλα τα βιβλία στην βιβλιοθήκη, αγαπημένα και μη, είναι προς
δανεισμό, αρκεί να έρθουν πίσω με σχόλια στα περιθώρια. Είναι
διασκεδαστικό να διαβάζεις: – Με πήρε ο ύπνος. Αμάν με αυτούς τους
διάλογους – Οχ! Δεν το περίμενα αυτό! – Σε αυτό το σημείο κλείνω το
βιβλίο. Αγρίεψα και είναι περασμένα μεσάνυχτα. Θα το συνεχίσω αύριο
με περισσότερο φως.
11.Μιλήστε μας για εσάς και τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.
Η Πράσινη Πολυθρόνα εκδόθηκε. Ωραία! Υπάρχουν ένα σορό
ιστορίες μες στο μυαλό μου, που φωνάζουν σαν μικρά παιδιά και θέλουν
να βγουν στην ηλιόλουστη αυλή μετά από μια βροχερή ημέρα. Το πρώτο
απ’ τα παιδιά είναι ένα μυθιστόρημα φαντασίας, που δεν το
ολοκλήρωσα γιατί έγραψα την Πράσινη Πολυθρόνα ύστερα από
παρότρυνση των φίλων μου, δεν μου μιλάει έχει σταυρώσει τα χέρια στο
στήθος του και κάθεται μουτρωμένο, παρότι το ξαναγραφώ απ’ την
αρχή χάριν της εμπειρία του πρώτου βιβλίου. Το δεύτερο, μου κλείνει το
μάτι, είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν βλέπω την ώρα να
ασχοληθώ μαζί του. Το τρίτο, ένα επιστημονικής φαντασίας, κάνω ότι
δεν το βλέπω, δεν του δίνω θάρρος, γιατί δεν θα με αφήσει σε ησυχία.
Το μικρότερο και πιο χαριτωμένο, μου χαμογελάει συνεχώς. Είναι ένα
παραμυθάκι: «Το Κόκκινο Μπαλόνι», γραμμένο πρόχειρα μέσα σε ένα
συρτάρι. Είναι ευτυχισμένο, διηγήθηκε τη ιστορία του σε πολλά παιδιά,
όταν ο γιος και η κόρη μου ήταν σε νηπιακή ηλικία.
Όσο για μένα, ως στρατιωτικός, μετατίθεμαι συχνά και γνωρίζω
συνεχώς νέους ανθρώπους γεμάτους εμπειρίες. Εμπνέομαι απ’ την ζωή
τους και το δωμάτιο γεμίζει συνεχώς παιδιά, που δεν ξέρω τι να τα
κάνω. Μακάρι να συνέβαινε σε εμένα ότι και στη κ. Έλλη, να γυρνούσα
στο παρελθόν και να έγραφα όλες τις ιστορίες με την άνεσή μου. Θα
περνούσαν έτσι πιο ευκολά τα μαθητικά χρόνια.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια
φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς
και το βιβλίο σας.
Εγώ σας ευχαριστώ! Είναι η πρώτη συνέντευξη που δίνω και θα είναι
για πάντα χαραγμένη στο νου μου σαν το πρώτο μου φιλί. Το βιβλίο
μπορείτε να το παραγγείλετε ηλεκτρονικά από τις Εκδόσεις Πηγή, το
βιβλιοπωλείο Ιανός, Πρωτοπορία κ.α. και είναι διαθέσιμο σε όλα τα
φυσικά βιβλιοπωλεία αρκεί να γίνει η σχετική παραγγελία. Επίσης
μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου, είτε μέσω mail:
evagelosbrikas@gmail.com , είτε στο facebook.
ΠΗΓΗ beautydaysbymary.blogspot.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ