ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΝΩ ΤΩΝ 15€
ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Γειώνομαι είναι πατώ στη γη και με τα δυο μου πόδια. Γειώνομαι σημαίνει αφουγκράζομαι, αναπνέω και παρατηρώ. Γειώνομαι είναι να ονειρεύομαι ενώ στέκομαι, είναι να πετώ συνειδητοποιημένα…
”Έχετε αναρωτηθεί πώς θα ήταν η ανθρωπότητα εάν δεν ανανεωνόταν; Πώς θα ήταν κάποιος που θα μπορούσε να ζει αιώνια, να μην γερνάει ποτέ, να μην πεθαίνει;” Τέτοιου είδους ερωτήματα απασχολούν την συγγραφέα η οποία, ανάμεσα σε άλλα, διαπραγματεύεται και την πρακτικής της ταρίχευσης στο νέο της βιβλίο “Πέρα από την αιωνιότητα”.
Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε την ιστορία του τόπου μας. Το μέρος από το οποίο καταγόμαστε δεν φύτρωσε. Κάπως δημιουργήθηκε. Δεν πρέπει να γνωρίζουμε πότε και πώς;
Η ηρωίδα μου, η Εμμανουέλα, μπορεί να στερείται αντικειμενικά την αισθητηριακή δυνατότητα της όρασης, αλλά δεν είναι ουσιαστικά τυφλή. Η τυφλότητα, σαν ένα βασικό στοιχείο στην εξέλιξη της ιστορίας, είναι ένα στοιχείο αλληγορικό. Η πραγματικότητά μας είναι αντιστρόφως ανάλογη.
Δε δυσκολεύτηκα να γράψω για πνευματιστικές εμπειρίες καθόλου. Είμαι από την φύση μου άτομο που αφουγκράζομαι τα σημεία- σημάδια, πιστεύω πως όλοι μας υπηρετούμε ένα θεϊκό σχέδιο και η ζωή μας δεν τελειώνει με τον σωματικό θάνατο. Παρακολουθώ συχνά διαλέξεις κβαντικής Φυσικής που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός άυλου κόσμου και δεν βασίζομαι μόνο στην στείρα λογική για να ερμηνεύσω γεγονότα και καταστάσεις. Απλά οι αισθήσεις μας δεν είναι ικανές να μας γνωρίσουν τέτοιους κόσμους, όπως το ψαράκι στη γυάλα δεν γνωρίζει τίποτα για τον κόσμο έξω από την γυάλα του.
Το αίσθημα με τις πεταλούδες θα φύγει σίγουρα. Όμως υπάρχουν τρόποι ώστε το κάθε ζευγάρι να μπορεί να κρατήσει τη σπίθα ζωντανή. Να λέμε αυτό που νιώθουμε, να επικοινωνούμε συναισθηματικά και όχι μόνο για τα πρακτικά της ημέρας. Όσο κρατάμε την ψυχική επικοινωνία ανοιχτή, χωρίς φόβους κριτικής και προσδοκίες, τόσο κρατάμε τον έρωτα κοντά μας.
Η συγχώρεση γεμίζει γαλήνη σε αυτόν που την δίνει αλλά και σε αυτόν που την λαμβάνει.
Στο άκουσμα του τίτλου, άλλωστε, οι περισσότεροι αναγνωρίζουμε την αγγλική λέξη «unhappy». Αφήνοντας την έννοια της δυστυχίας, ωστόσο, μπορούμε να εστιάσουμε περισσότερο στο δεύτερο συνθετικό, που είναι γραμμένο στα ελληνικά. Η λέξη «χάπι» παραπέμπει συνήθως στην ανακούφιση του πόνου. Ο ήρωας που τόσο επίμονα αναζητά αυτήν ακριβώς την ανακούφιση, θα τη βρει άραγε μέσα από ανθρώπινα σκευάσματα;
Έμαθα να ακούω, να προσέχω τι λένε, έκανα μια ερώτηση και αυτοί πηγαίναν το θέμα εκεί που θέλανε και εγώ ακολουθούσα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ένα τέτοιο ταξίδι με τους ντόπιους, δεν ξέρεις ποτέ πού θα οδηγήσει. Να είναι καλά οι διάφοροι οδηγοί των ταξί, οι πωλήτριες, οι νοσοκόμες και οι γιατροί και φυσικά η Pamela και ο Zondi που δούλευαν στο σπίτι και βοηθούσαν στη λειτουργία του. Σ’ αυτούς οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ διότι συνέβαλαν καθοριστικά για να μπορέσει η Jacaranda μου να «ανθίζει» πάντα. Όχι μόνο την Άνοιξη, άλλα όλο το χρόνο.
