Συνέντευξη του Μάριος Δημητριάδης για το project “The Metal Chapters”
“Όλοι ενθουσιάστηκαν από το project και αυτό φυσικά μας έκανε ιδιαίτερα χαρούμενους γιατί μας έδωσε κίνητρο να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.”
“Όλοι ενθουσιάστηκαν από το project και αυτό φυσικά μας έκανε ιδιαίτερα χαρούμενους γιατί μας έδωσε κίνητρο να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.”
“Εγκλωβισμένη σε μια σχέση που με την πρώτη ματιά φαίνεται να είναι δυσλειτουργική, η Μαρίνα ζητά τη συνδρομή του Αλέξη, ενός δυναμικού ψυχοθεραπευτή, με την ελπίδα να βρει τη δύναμη να φέρει την κάθαρση στη ζωή της. “
‘”Ολα διαδραματίζονται στις μαύρες αιχμές που σκορπούν σκληρά φώτα και ακόμα σκληρότερα ψυχολογικά προβλήματα. Η μάχη με το εσωτερικό κακό, την ηθική, ψυχική και σωματική κατάρρευση, αντανακλά ελάχιστες ποσότητες φωτός. Ψήγματα σκοπού και ελπίδας. Εκτός αυτών, μόνο η νύχτα κυριαρχεί στην σφαλιστή αποθήκη.”
“Προσπαθώ να παραμένω ταπεινός και πιστός στους στόχους και στις αξίες μου. Επιθυμώ να είμαι πάντα συνδεδεμένος με την πραγματικότητα, διατηρώντας όμως και τα όνειρά μου”.
“Ειλικρινά, το «Λύω, σιωπή!» δίνει το έναυσμα και αποτελεί κάλεσμα στον καθένα να λύσει την σιωπή του για όσα τον ταλανίζουν και να ελευθερωθεί από τα δεσμά που τον κρατούν πίσω. Όταν αυτό γίνεται πράξη, τότε αισθάνομαι πραγματικά ευτυχισμένος”.
“Η συγγραφέας που την διακρίνει ο χαρακτηριστικός άμεσος, μεστός αλλά ιδιαίτερος τρόπος γραφής της, είναι μία δυναμική γυναίκα που δεν διστάζει να λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Διατηρεί την ευγένεια, την ευθύτητα και το χαμόγελο της και μας δίνει όλες τις απαντήσεις για το δικό της μυστικό που ήρθε στο φως μέσα από την δημοσιοποίηση των κειμένων της το 2018 σε μια μεταβατική για εκείνην χρονιά και εμείς τα μαθαίνουμε όλα στην απολαυστική συνέντευξη που μας παραχώρησε”
“Σε όλη μας τη ζωή φτάνουμε σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής παίρνουμε μια απόφαση και μεταβαίνουμε στο επόμενο. Το κάθε σταυροδρόμι μας δίνει το ελεύθερο δικαίωμα μιας και μονής επιλογής. Ακολουθούμε την πορεία και μια νέα σελίδα ανοίγεται μπροστά μας. Έπειτα από τόσες διαδρομές, μεστοί από εμπειρίες και γνώσεις, κοιτάζουμε πίσω και αναρωτιόμαστε: Τι ευχάριστες ή δυσάρεστες εκπλήξεις έκρυβαν όλοι εκείνοι οι δρόμοι που δεν περπατήσαμε;”
“Η ανάγνωση της Οντίν και της… κατάρας της, ήταν μια καλή αφορμή για δυο πράγματα: Να μάθω λεπτομέρειες για μία ασθένεια που δεν γνώριζα, αλλά και να συνομιλήσω με έναν συγγραφέα ο οποίος μέσα από τις απαντήσεις του, δίνει μια ρεαλιστική εικόνα για την χρονοβόρα περιπέτεια ενός βιβλίου από τη συγγραφή μέχρι τη στιγμή της έκδοσής του.” υπογραμμίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Μαρία Τσακίρη.