ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΡΣΗ ΛΑΒΑΡΗ
Η Παπαδοκυνηγός, μια ανθολογία που αποτελείται από οκτώ διηγήματα, είναι το δεύτερο έργο του Αβραάμ Γεφυρόπουλου που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή. Ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηρίζει την συλλογή του ως δίδυμη της πρώτης, που κυκλοφόρησε το 2018 με τον τίτλο Φωνές στο Σκοτάδι, και πρόκειται για μια θεματική και νοηματική της συνέχεια.
Στην παρούσα ανθολογία μας συστήνονται επτά (ενδεχομένως και εξίμιση) αφηγητές, που ο καθένας τους έχει αμεσότερη ή εμμεσότερη σχέση με κάποιον από τους χαρακτήρες που εμφανίζονται στα υπόλοιπα διηγήματα. Έτσι ο Κυριάκος, αδίστακτος μεγαλοεπιχειρηματίας, βιώνει την κύκνεια εμπερία του εν ζωή, ο Μπιγκ Μακ Τζούνιορ διαβάζει το μάλλον παραληρηματικό ημερολόγιο του παππού του κι έπειτα μας εκμυστηρεύεται την πιο συνταρακτική εμπειρία του ως συνοδός γυναικών, η Παπαδοκυνηγός αφηγείται μια ζωή γεμάτη αδικίες και την άδοξη κατάταξή της, μια νεαρή ψυχίατρος περιγράφει τον μεγάλο της έρωτα, η Μαρία Παπαπέτρου, μέσα από μια πορεία γεμάτη εμπόδια, καλείται να υπερασπιστεί τις συλλογές της, ο Περικλής δεν απολαμβάνει την τελευταία του διαδρομή με ταξί και ο Αντωνίου, ένας νεοσύλλεκτος, λαμβάνει ορισμένες πολύ αμφιλεγόμενες αποφάσεις κατά την διάρκεια της τελευταίας του βάρδιας.
Μέσα από μια αφήγηση που αγγίζει τα όρια του λυρισμού, με γλώσσα άλλοτε ασυνήθιστα απιτηδευμένη και άλλοτε πεζά ωμή, οι οκτώ ιστορίες ξετυλίγονται σαν μέσα από το φίλτρο ενός πικρού, σκωπικού μειδιάματος. Το ύφος του συγγραφέα είναι σε ορισμένες περιπτώσεις κάπως κουραστικό, κυρίως λόγω της άτακτης εναλλαγής από την επιτήδευση στην γύμνια της απλότητας και πάλι πίσω, ωστόσο οι ιδιότυπες ιστορίες του ισοσταθμίζουν την ενόχληση με το ενδιαφέρον. Αν και απέχουν αρκετά από το φάσμα του λογικού, τα ψυχεδελικά διηγήματα με τους παράξενους χαρακτήρες και τα ευφυή νήματα που τους συνδέουν μεταξύ τους έχουνε πολύ ανδιαφέρον να τα παρακολουθείς, και οι κάπως διεστραμμένες ιδέες του συγγραφέα στο τέλος ταιριάζουνε πολύ με το ύφος που έχει επιλέξει για να τις αφηγηθεί. Το σύνολο, όταν το εποπτεύει κανείς ολόκληρο, είναι εν τέλει ένα πολύ ευχάριστο ξάφνιασμα, και η ανθολογία εν γένει, από την σειρά των ιστορικών ως το πώς αποκαλύπτονται οι σχέσεις που τις δένουν, ένα αισθητικά και ποιοτικά ομοιόμορφο ταίριασμα.
Ακριβώς επειδή πρόκειται σίγουρα για μια ανθολογία με πολλές ιδιαιτερότητες (αλλού είναι στοιχεία του μεταφυσικού και αλλού όχι, υπάρχουν αρκετά λογικά άλματα που όμως τα συγχωρείς επειδή βρίσκοντα εκεί επίτηδες και εξυπηρετούν την εξέλιξη της πλοκής, όπως και ορισμένα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα μας αφήνουν την αίσθηση πως είναι καλύτερα έτσι), δεν είμαι σίγουρη σε ποιους θα πρότεινα αυτό το έργο. Σίγουρα σε όσους έχουν όρεξη να διαβάσουν κάτι παράξενο, λίγο διεστραμμένο και αρκετά ενδιαφέρον.
ΠΗΓΗ moonlightales.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Η ΠΑΠΑΔΟΚΥΝΗΓΟΣ