Το «ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΟΧΗΣ» είναι η τρίτη κατά σειρά απόπειρά μου να γράψω ένα μυθιστόρημα και το δεύτερο πεζό μου που εκδίδεται. Γράφτηκε την άνοιξη του 2016, ενώ παράλληλα είχα ξεκινήσει την συγγραφή και του ποιήματος «Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΤΩΝ» που επίσης κυκλοφορεί αυτήν την περίοδο. Υφολογικά αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου έργου μου «ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ» με αρκετά καινούρια στοιχεία και πιο ώριμη και συμπαγή γραφή.
Όντας στο έκτο πλέον έτος σπουδών μου και παρατηρώντας την αγωνία των ανθρώπων γύρω μου να ενηλικιωθούν θεωρώντας απαραίτητο στάδιο την πρόσληψη τους σε κάποια εργασία, ίσως και την προετοιμασία δημιουργίας οικογένειας, γεννήθηκε μέσα μου ο προβληματισμός σχετικά με τις υποχωρήσεις που αναγκάζεται να κάνει σχεδόν κάθε νέος άνθρωπος συγκρουόμενος με τις συνεχείς αντιφάσεις ενός σκληρού περιβάλλοντος.
Η αίσθηση της αλλοίωσης του εαυτού, ο καταναγκασμός της «κανονικοποίησης» της ζωής, σε συνδυασμό (και με προϋπόθεση) ένα ιδιαίτερα σκληρό ανταγωνιστικό περιβάλλον, στο οποίο σχεδόν εκλιπαρείς να δουλέψεις έστω και για λίγα χρήματα ενώ τυπικά έχεις αποκτήσει τα προσόντα για να ταιριάξεις ως γρανάζι στη θέση που πρέπει, αποτελούν τα βασικά στοιχεία του κειμένου, συμβολικά επενδυμένα ώστε να επιτονίσουν τις ακραίες αντιφάσεις, τον κυνισμό και την αποσαθρωμένη ατομικιστική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα (κατά την εποχή της συγγραφής, η χώρα βρισκόταν ακόμα στο κέντρο της δίνης της κρίσης – αυτή τη στιγμή προσπαθούμε ν’ απωθήσουμε την δυσμενή οικονομική πραγματικότητα στην οποία ζούμε).
Σε ένα από τα τέσσερα μέρη του βιβλίου και συγκεκριμένα στο «ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΕΝΟΣ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΙΛΙΝΟΥ» επέλεξα να παντρέψω ποίηση και πεζό λόγο. Σχεδόν όλο το προαναφερθέν μέρος είναι ποιητικό προσπαθώντας να αναδείξει την συνειδησιακή εσωστρέφεια και απόσταση του σύγχρονου ανθρώπου όταν έρχεται αντιμέτωπος με σκληρά φαινόμενα που εγείρουν υπαρξιακούς προβληματισμούς.
Ο άνθρωπος τελικά παραμένει εν δυνάμει επαναστάτης κι η επανάσταση νοείται εδώ πρωταρχικά ως συνειδησιακή αναδιαμόρφωση, ως εσωτερική έκρηξη που διαλύει το υφιστάμενο εμμονικό υπόστρωμα και ανασυνθέτει τον εαυτό ως μέρος της συν – ύπαρξης.
Δείτε εδώ “Το βιβλίο της μεγάλης ανοχής” και το “Απομόνωση”